نقد و بررسی فیلم تایتانیک
ظهور طولانی‌مدت انتظار گران‌ترین فیلمی که تا به حال ساخته شده است، تایتانیک که بنا به گزارش 200 میلیون دلاری ساخته شده است، تاریخ را به ذهن متبادر می‌کند، و نه فقط فاجعه افسانه‌ای دریانوردی در 15 آوریل 1912. همچنین دقیقاً به 58 سال پیش در چنین روزی فکر کنید. تا 19 دسامبر در نیویورک، یک داستان عاشقانه بزرگ دیگر در نیویورک به نمایش در آمد که در پس زمینه ای از افراط غرورآمیز، تحولات فاجعه آمیز و محاکمه ای که شخصیت را تعیین می کند، رخ می دهد.
به یاد بیاورید که چگونه آن نقطه عطف فرهنگی با جسارت، ولخرجی های دیوانه وار و نمایش های مدرن هالیوودی که همگی توسط یک فیلمساز غیرقابل توقف و تخیل وسواسی او تقویت شده بود، تماشاگران را شگفت زده کرد. درست همانطور که دیوید او. سلزنیک آتلانتا را برای سوزاندن داشت، اکنون جیمز کامرون کشتی ای برای غرق شدن دارد، اما او در این حماسه جدید و با شکوه رتروگراد نیز چیزی بیش از فاجعه برای کاوش دارد. «تایتانیک» باشکوه آقای کامرون اولین نمایشی است که در دهه‌های اخیر شاهد مقایسه با «بر باد رفته» است.
چه نادری است که آن را در دنیای امروزی پر از حقه‌های بی‌معنا و توجه کوتاه می‌سازد: تجربه‌ای عظیم و هیجان‌انگیز سه و ربع ساعتی که بینندگان را بی‌خطر به زیبایی و دلخراش دنیای گمشده‌اش می‌کشاند. پیشرفت‌های فن‌آوری خیره‌کننده در اینجا کار می‌کند، اما تنها در خدمت یک توهم تماشایی است: اینکه کشتی دوباره شناور است و مخاطبان به طور نزدیک درگیر سفر آن هستند.
علاوه بر این، آقای کامرون به شکلی جادویی موفق می شود عاشقان جوان فیلمش را که به شکلی مسحورکننده توسط لئوناردو دی کاپریو و کیت وینسلت بازی می کنند، با جزئیات ثابت داستان «تایتانیک» پیوند دهد. و بیایید درام خارج از صفحه را فراموش نکنیم: تاخیر در اکران و هزینه های سرسام آور "تایتانیک" را به شوخی تابستان تبدیل کرد. حالا فیلم سال است.
منبع: